Het is vandaag vrijdag de 13e. Een mooie dag om even stil te staan bij het feit dat hoe professioneel je ook te werk gaat, er altijd iets kan gebeuren waardoor de opnames (bijna) in het water vallen. Ook bij ons is er geregeld iets mis gegaan. Overigens zijn de opnames na deze blamages altijd doorgegaan want the show must go on.
Onvoorbereid op pad
Dit verhaal speelt zich af in de tijd dat we nog veel op calamiteiten reden. Dat betekende dat als de pieper afging we binnen een paar seconden in de auto konden zitten op weg naar een incident. Dat betekent dus ook dat je in principe 24 uur per dag beschikbaar bent. Dat dat soms echt niet werkt bleek toen Karin net een feestje had gehad en in haar galajurk zat bij te komen op de bank, toen bekend werd dat Fort Pannerden bij Doornenburg werd ontruimd. Het Fort werd al een tijd bewoond door krakers. De politie was al onderweg en er was geen seconde te verliezen.
Cameraman Aart en verslaggever Karin hadden vanwege de vele tv-items die ze gemaakt hadden goed contact met de krakers en waren dan ook de enigen die ‘s avonds het fort op mochten van de huidige bewoners. Terwijl de collega’s van de landelijke omroepen bij het hek stonden stapte Karin in haar jurk in een brommerbakfiets waarna ze met haar hoge hakken via een wankelende ladder metershoog het fort op moest klimmen (de krakers hadden de brug immers opgehaald). Uren hebben we in de kou op het Fort gestaan. Tijd genoeg om te besluiten sportschoenen bij de voordeur te zetten, just in case.
De altijd aanwezige zwaartekracht
Een camera kost ontzettend veel geld. We zijn er dan ook uiterst voorzichtig mee. Als er gevaar dreigt dan doen we er alles aan om onze camera te beschermen. ‘Liever wij kapot dan de camera’ is het principe waar we mee werken. Hoe stom is het dan wanneer je een camera op een statief vanuit een ooghoek langzaam naar beneden ziet kantelen om tot je schrik een seconde later een grote knal te horen. Metaalmoeheid in de schroef van het ‘vastmaakplaatje’ bleek de oorzaak, waardoor de camera pardoes op de grond viel in een verder doodstille bibliotheek. Autch.
Hoge nood en een nat pak
Op weg naar een videoklus in het westen van het land stond ons team in de file. Naarmate de tijd vorderde kreeg de verslaggever steeds hogere nood. Toen de file eindelijk was opgelost stond de verslaggever op knappen en werd besloten bij de eerstvolgende mogelijkheid de auto aan de kant te zetten. In het pikkedonker sprintte de verslaggever uit de auto richting de bosjes. De sloot in het gras daarbij compleet over het hoofd ziend. Plons! Gelukkig droeg verslaggever een rok en kwam het water slechts tot de kuiten. Niemand heeft gezien dat het verslag die avond werd gedaan met een paar zeiknatte schoenen.
Zolang er weinig schade is kunnen we altijd hard lachen om onze blunders en we hebben er ook een hoop van geleerd. Dat wil niet zeggen dat pech nooit meer gaat voorkomen in de toekomst, maar we zullen er altijd voor zorgen dat de opnames er niet onder lijden. The show must go on!